O Parafi - Kościół Filialny p.w. Miłosierdzia Bożego w Kętrzynie

W sierpniu 1981 roku parafia w Lini otrzymała pozwolenie na budowę salki katechetycznej w Kętrzynie. Projektantem domu katechetycznego został Bronisław Racławski z Wejherowa, którego projekt koncepcyjny został zaakceptowany w grudniu 1981 roku przez naczelnika gminy Kazimierza Kilińskiego, mającego zastrzeżenia jedynie co do wielkości obiektu. Powołano Komitet Budowlany, którego zadaniem była organizacja budowy, pozyskanie działki budowlanej, zdobycie materiałów i funduszy. W skład komitetu weszli: Jan Cylkowski, Alfons Szreder, Jan Jaskółkowski, Henryk Szyca, Józef Kaczykowski. Ustalono, że salka będzie budowana pod patronatem Bożej opatrzności i nazywać się będzie „Pater noster”.

Ks. Bazyli tak pisał o pracy wytrwałych parafian: „Podziwiać należy niestrudzony zapał wiernych, ich troskę i starania o budowę. Członkowie komitetu na czele z Henrykiem Szycą szczędzą sił i czasu dla tej wielkiej sprawy jaką jest budowa”. Pieniądze na budowę pozyskano ze sprzedaży opłatków, choinek, jak również z ofiar składanych na kolektę i podczas kolędy.

Proboszcz Olęcki niestrudzenie zwracał się o pomoc do parafian: „Wyrażam prośbę o jałmużnę modlitwy. Stoi przed nami wiele do zrobienia. Liczymy na pomoc Ojca w niebie i czcigodnych wiernych. Za waszą życzliwość dla kościoła, cmentarza i salki w Kętrzynie – Panie Boże wielki zapłać!” Liński Duszpasterz otaczał modlitwą wszystkich darczyńców i budowniczych obiektów sakralnych, dla których swoje pisemne błogosławieństwo, w listopadzie 1983 roku. przekazał Ojciec Święty Jan Paweł II.

Dzięki staraniom ks. Bazylego i jego parafian prace przy budowie kaplicy zakończono już 17 kwietnia 1984roku. Kaplica swą nazwę „Pater Noster” zawdzięcza bazylice w Jerozolimie. Stamtąd ks. Olęcki przywiózł kamień pamiątkowy, który obecnie znajduje się przy wejściu do kaplicy. By jeszcze mocniej zaakcentować nazwę kaplicy, ks. kanonik zwrócił się do Andrzeja Arendta o wykonanie tablicy z modlitwą „Ojcze nasz” w języku kaszubskim w tłumaczeniu Eugeniusza Gołąbka.

Od kwietnia salka zaczęła służyć parafianom nie tylko jako punkt katechetyczny, ale miejsce odprawiania nabożeństw. Zaczęto również celebrować Msze św., które początkowo odbywały się sporadycznie – przy okazji większych uroczystości, natomiast dziś odprawia się je co niedzielę.

T. Jabłońska, „Omnia Tibi” , Linia 2003, str.54-55